Podatek odroczony stanowi część składową podatku dochodowego, która z znaczny sposób wpływa na wynik finansowy, po podliczeniu danego okresu sprawozdawczego.
Należy pamiętać, iż podatek dochodowy to jego część bieżąca, czyli podatek fiskalny oraz część odroczona, czyli podatek odroczony.
Cześć odroczona zawsze powinna być różnicą między stanem aktywów, a rezerw. Wartość części odroczonej widoczna jest w rachunku zysku i strat podliczanego pod koniec i na początku okresu sprawozdawczego.
Według Krajowego Standardu Rachunkowości nr 2, podatek odroczony jest wynikiem istniejących różnic przejściowych, jakie pojawiają się między wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów, a wartością podatkową.
Rodzaje różnic podatkowych to dodatnia różnica przejściowa lub ujemna różnica przejściowa.
Pierwsza z nich dotyczy różnic, które będą główną przyczyną powstania sum, które zwiększą podstawę podatku w kolejnych rozliczeniach, kiedy to wartość składnika aktywów będzie w realizacji lub rozliczeniu.
Dodatnia różnica powstaje wówczas, gdy wartość bilansowa jest większa od wartość podatkowej lub wartość bilansowa jest niższa od podatku. Dodatnia różnica może zaistnieć również poprzez błąd w księgowaniu.
Ujemne różnice przejściowe powodują istnienie sum, które pomniejszają główny podatek w kolejnych okresach w momencie, kiedy bilans został zrealizowany, bądź składnik pasywów rozliczony.
Ujemne różnice są skutkiem niższej wartości bilansowej składnika aktywów od wartości podatków. W innym wypadku, gdy wartość bilansowa składnika jest wyższa niż podatek. Jak i w przypadku dodatnich różnic, tak i w przypadku ujemnych, mogą być one również powodem nieumiejętnych księgowań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz