W dzisiejszych czasach z podatkami do czynienia ma każdy. Nawet nie zastanawiamy się skąd się wzięły, na co tak naprawdę są przeznaczane pieniądze, dlaczego ich wysokość jest taka i od czego jest zależna. Wiemy jednak, że podatki płacić musimy.
A historia podatków sięga aż czasów starożytności. W tamtych czasach podatki czy daniny nie były obowiązkowe dla wszystkich. Ich regulowanie obowiązkowe było tylko dla niektórych grup ludzi. W starożytnym Egipcie rolnicy zmuszeni byli oddawać część swoich zbiorów, rzemieślnicy część swoich wyrobów, a kupcy musieli składać daniny. Wszystkie te wyroby oddawane były dla potrzeb wojska oraz administracji.
W starożytnym Rzymie natomiast, prócz danin oraz wojennych łupów, wprowadzono również pieniężne świadczenia.
Znaczenie podatków w średniowieczu nie było zbyt wielkie z tego względu, iż dochody władcy swoje źródło miały przede wszystkim w posiadłościach ziemskich przywilejach monarszych i cłach.
Na wiek piętnasty przypadł rozwój systemu podatków szczególnie w Anglii i Francji. Wielka Brytania wprowadziła w swoim państwie podatek dochodowy już w wieku trzynastym.
Wiek dziewiętnasty to znaczny wzrost obciążeń podatkowych, co stało się głównym ogniwem całej polityki finansowej.
Na samym początku jednak, w czasach wczesnego średniowiecza, na gruncie naturalnej gospodarki i powszechnie obowiązującego prawa książęcego, zdecydowana większość świadczeń miała formę danin. Warto nadmienić, że coś takiego jak podatki, istniało jedynie w tych krajach, w których funkcjonowała gospodarka towarowo-pieniężna.
W trzynastym wieku system danin przestał obowiązywać. Stało się to z paru powodów, które miały na to znaczący wpływ. Po pierwsze – duży wzrost wielkich własności ziemskich, po drugie – recepcja niemieckiego prawa, któremu towarzyszyło upowszechnienie immunitetów, po trzecie – rozszerzenie gospodarki towarowo-pieniężnej. Również w trzynastym wieku wycofano zasadę równego podziału dochodów między poszczególnymi ogniwami monarchii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz